Τι είπα και τι δεν πρόφτασα να πω στο Συνέδριο

Το περασμένο Σάββατο (21/11/09) έγινε παρουσίαση του blog της Δ' τάξης του Πειραματικού Σχολείου Παν/μίου Θεσ/νίκης στο Πανελλήνιο Συνέδριο "Παιδί και Οπτικοακουστικά Μέσα Επικοινωνίας" (βλ.συνημμένη φωτογραφία) από τον Δημήτρη Κορκοριάδη, Δάσκαλο της Δ' τάξης, εμπνευστή και διαχειριστή του blog και εμένα (Ελσα Δεληγιάννη, επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε., Α.Π.Θ., συντάκτρια του blog).
Δηλαδή, εγώ παρουσίασα το πλαίσιο στο οποίο εγγράφεται η δημιουργία του blog (Χρήση των Νέων Μέσων στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση με στόχο την εκμάθηση της εναλλακτικής χρήσης τους από τα παιδιά και την παραγωγή εναλλακτικών προτύπων) και ο Δημήτρης παρουσίασε το blog και τη δουλειά που κάνει με τα παιδιά της τάξης.

Η παρουσίασή μας πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του εργαστηρίου, με θέμα "επικοινωνιακός αλφαβητισμός" το οποίο συντόνιζε η δημοσιογράφος Δήμητρα Κεχαγιά. Επειδή η παρέμβασή μας δεν ήταν προγραμματισμένη εξ'αρχής και η προηγούμενη συνεδρία είχε καθυστερήσει αρκετά, ο χρόνος που μας παραχωρήθηκε ήταν μόνον 5 λεπτά. Τελικά, όμως, η Δήμητρα με την ευγένια που πάντα τη διακρίνει, μας παραχώρησε σχεδόν όλο το χρόνο της. Την ευχαριστούμε θερμά!
Στην προηγούμενη συνεδρία είχαμε επί 2 περίπου ώρες δεχτεί (ως ακροατήριο) έναν καταιγισμό από απαγορεύσεις, εντολές, και βαρυσήμαντες δηλώσεις για τους μεγάλους κινδύνους που κρύβουν τα Μέσα για τα παιδιά. Για το λόγο αυτό ξεκίνησα την παρουσίασή μου με την επισήμανση: αρκετά με τους κινδύνους των Νέων Μέσων- υπάρχει και ένα αισιόδοξο μήνυμα που μπορούμε να διαβιβάσουμε για τα Μέσα αυτά. και αυτό συνοψίζεται στη δουλειά που πραγματοποιείται στο πεδίο αυτό, στην Δ΄τάξη του Π.Σ.Π.Θ.
Στόχος μας είναι να μάθουν (σταδιακά και μακροπρόθεσμα) παιδιά και γονείς τη λειτουργία τους και την ισχύ τους (πόσο επηρεάζουν τις επιλογές και τα πρότυπά μας, πόσο επιδρούν στη συγκρότηση ταυτότητας), και τους τρόπους διαχείρισης της ισχύος αυτής, ως δέκτες πληροφοριών και περιεχομένων, αλλά και ως πομποί.
Η θέση που ξεκινά από την φοβία για τα Νέα Μέσα και κατευθύνεται στην απαγόρευση δεν βλέπει, παρά μόνο την κορυφή του παγόβουνου και δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα στη βάση του. Η εξάρτηση και ο εθισμός είναι κληρονομιά που προέρχεται από τα παραδοσιακά Μέσα, και ιδίως την τηλεόραση και συνδέεται στενά με την γενικότερη κουλτούρα της κατανάλωσης, του marketing και του lifestyle, που έχει κατακλύσει τις δυτικές κοινωνίες την τελευταία τριακοναετία, οδηγώντας τες σε διάλυση. Στις συνθήκες αυτές είναι απόλυτα φυσικό το παιδί, να ακολουθήσει ως χρήστης του διαδικτύου, την ίδια στάση και την ίδια συμπεριφορά που έχει ως χρήστης των παραδοσιακών Μέσων:  να επισκέπτεται ιστοσελίδες και διευθύνσεις που υποβαθμίζουν το γούστο και την αισθητική του, που είναι επικίνδυνες για τον ψυχισμό και, ενδεχομένως, για τη ζωή του.
Με τα Νέα Μέσα, όμως, μια και "Εμείς είμαστε, πλέον το Μέσον", έχουμε τη δυνατότητα, να προτείνουμε, στα παιδιά εναλλακτικά -αντι-Χολυγουντιανά- πρότυπα, και περιεχόμενα που αναβαθμίζουν την αισθητική τους.
Έτσι, η πρωτοβουλία αυτή που πραγματοποιείται στη Δ' τάξη του ΠΣΠΘ. (ίδρυση κα λειτουργία ενός, εν δυνάμει ισχυρού Μέσου που παράγει πολιτισμό, εναλλακτικά πρότυπα και αισθητική), ίσως αποτελεί την απάντηση στο στοίχημα που θέτουν σήμερα οι νέες τεχνολογίες της επικοινωνίας, όσον αφορά ιδίως τη χρήση τους από τα παιδιά.
Θα ακολουθήσει στη συνέχεια, η παρουσίαση του Δημήτρη σε power point μόλις μπορέσω να την ανεβάσω. Μέχρι τώρα στάθηκε αδύνατο!!!